Social Media:

Άρθρο

Όζοι στο θυρεοειδή. Τι πρέπει να κάνουμε;

Πότε πρέπει να γίνει βιοψία σε έναν όζο και πότε αρκεί η παρακολούθηση; Είναι όλοι οι όζοι καλοήθεις ή μπορεί να ελλοχεύει ο κίνδυνος της κακοήθειας; Η Αμερικανική Ενδοκρινολογική Εταιρεία εξέδωσε νέες οδηγίες για την αξιολόγηση των όζων του θυρεοειδούς αδένα.

Ένα από τα συχνότερα τυχαία ευρήματα, κατά τη διενέργεια προληπτικού απεικονιστικού ελέγχου του θυρεοειδούς, είναι η παρουσία μονήρους ή πολλαπλών όζων.  Αν και παγκοσμίως δε συστήνεται ο προληπτικός έλεγχος, σε ασυμπτωματικούς και άνευ παθολογικού ιστορικού ασθενείς, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου μέσω ενός υπερηχογραφήματος ανιχνεύθηκε ένας καρκίνος σε πρώιμο στάδιο!

 

Τι είναι όζος του θυρεοειδούς;

Σκεφτείτε τον όζο ως μια «μάζα» ή «εξόγκωμα» σε ένα φυσιολογικό αδένα, μια δομή δηλαδή που δε θα έπρεπε να υπάρχει. Η μορφολογία του δύναται να είναι κυστική, συμπαγής ή κυστική με συμπαγή στοιχεία, ενώ τα όριά του μπορεί να είναι σαφή ή ασαφή. Επίσης, το μέγεθός του μπορεί να κυμαίνεται από ολίγα χιλιοστά έως αρκετά εκατοστά.

 

Προκαλεί συμπτώματα;

Oi ασθενείς με θυρεοειδικό όζο είναι συνήθως ασυμπτωματικοί.  Μάλιστα, πολλές φορές δεν υπάρχει καν διαταραχή στη λειτουργία του θυρεοειδούς, όπως αυτή εκφράζεται από τα επίπεδα της θυρορμόνης (TSH) στο αίμα.

Όταν το μέγεθος του όζου είναι μεγάλο μπορεί να συμπιέσει τις γειτονικές δομές, προκαλώντας δυσκαταποσία, δυσφωνία, αίσθημα πνιγμονής, δύσπνοια και χρόνιο βήχα.

Επίσης, όταν συνυπάρχει διαταραχή της λειτουργίας του θυρεοειδούς εμφανίζονται συμπτώματα υποθυρεοειδισμού (βραδυκαρδία, κόπωση, αύξηση σωματικού βάρους, δυσανεξία στο ψύχος, κατάθλιψη, αλωπεκία, διαταραχή του μεταβολισμού) ή υπερθυρεοειδισμού (ταχυκαρδία, απώλεια σωματικού βάρους, δυσανεξία στη ζέστη, τρόμος, εξόφθαλμος, στυτική δυσλειτουργία).

 

Μπορεί να έχω έναν όζο;

Σε όλους τους ενήλικες δύναται να παρουσιαστεί ένας θυρεοειδικός όζος. Όμως, μεγαλύτερη πιθανότητα έχουν οι γυναίκες, οι ασθενείς με αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα (Hashimoto), οι ασθενείς με οικογενειακό ιστορικό οζώδους βρογχοκήλης καθώς και όσοι δε λαμβάνουν ιώδιο με τη διατροφή.

 

Είναι επικίνδυνοι;

Ευτυχώς, το μεγαλύτερο ποσοστό των όζων δε σχετίζεται με κακοήθεια. Παραταύτα, γεννάται πάντα το ερώτημα αν και πότε πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω ένας θυρεοειδικός όζος, με παρακέντηση δια βελόνης (FNA/CNB).

 

Οι νεότερες οδηγίες της Αμερικανικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας έρχονται να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα.

Οι όζοι ταξινομούνται πλέον σε 5 κατηγορίες:

1.     Κυστικός όζος: Η πιθανότητα κακοήθειας είναι πολύ μικρή. Συνιστάται παρακέντηση μόνο όταν ασκούνται πιεστικά φαινόμενα.

2.     Κυστικός όζος με συμπαγή στοιχεία: Η πιθανότητα κακοήθειας είναι μικρότερη του 3%. Συστήνεται παρακέντηση εφόσον ο όζος είναι μεγαλύτερος των 2 εκατοστών.

3.     Συμπαγής όζος με σαφή όρια, ισο- ή υπερηχογενής. Υπολογίζεται ότι στο 5-10% των περιπτώσεων υποκρύπτεται κακοήθεια. Απαιτείται παρακέντηση όταν το μέγεθος ξεπερνά τα 1,5 εκατοστά.

4.     Συμπαγής όζος με σαφή όρια, υποηχογενής. Ο κίνδυνος κακοήθειας είναι 10-20%. Πρέπει να διενεργηθεί βιοψία αν ο όζος είναι μεγαλύτερος του 1 εκατοστού.

5.     Συμπαγής όζος με ασαφή όρια, υποηχογενής. Συχνά συνυπάρχουν μικροαποτιτανώσεις. Το ύψος του όζου συνήθως ξεπερνά το πλάτος του καθώς επίσης μπορεί να εκτείνεται πέραν του θυρεοειδούς αδένα. Απαιτείται περαιτέρω διερεύνηση, ακόμα και αν είναι μικρότερος του 1 εκατοστού.

Πρέπει να σημειωθεί ότι ο κίνδυνος κακοήθειας αυξάνεται στις κατηγορίες 4 και 5, όμως ένας όζος με χαρακτηριστικά της 5ης κατηγορίας δεν ισοδυναμεί με καρκίνο! 

Στην περίπτωση όπου το αποτέλεσμα της βιοψίας δεν είναι διαγνωστικό, θα διενεργηθεί εκ νέου έλεγχος σε 3 ή 6 μήνες ή θα απαιτηθεί άμεση χειρουργική εκτομή και βιοψία του παρασκευάσματος.

Συμβουλευτείτε τον ιατρό σας για έναν προληπτικό απεικονιστικό και εργαστηριακό έλεγχο!